Ut placet, inquit, etsi enim illud erat aptius, aequum cuique concedere.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. De malis autem et bonis ab iis animalibus, quae nondum depravata sint, ait optime iudicari. Iam illud quale tandem est, bona praeterita non effluere sapienti, mala meminisse non oportere? Eam si varietatem diceres, intellegerem, ut etiam non dicente te intellego; Duo Reges: constructio interrete. Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus? Mihi quidem Homerus huius modi quiddam vidisse videatur in iis, quae de Sirenum cantibus finxerit. Verum esto: verbum ipsum voluptatis non habet dignitatem, nec nos fortasse intellegimus. Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest.

Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret.
Quae enim adhuc protulisti, popularia sunt, ego autem a te elegantiora desidero.
Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti.
Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere.
Ac tamen, ne cui loco non videatur esse responsum, pauca etiam nunc dicam ad reliquam orationem tuam.
Theophrasti igitur, inquit, tibi liber ille placet de beata vita?
Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba.

Etenim si loca, si fana, si urbes, si gymnasia, si campum,
si canes, si equos, si ludicra exercendi aut venandi
consuetudine adamare solemus, quanto id in hominum
consuetudine facilius fieri poterit et iustius?

Itaque [redacted] in primis ingenuus et gravis, dignus illa
familiaritate Scipionis et Laelii, Panaetius, cum ad Q.

Nulla erit controversia. Cur ipse Pythagoras et Aegyptum lustravit et Persarum magos adiit? Hoc tu nunc in illo probas. Ad quorum et cognitionem et usum iam corroborati natura ipsa praeeunte deducimur. Summum a vobis bonum voluptas dicitur. Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam. Inquit, an parum disserui non verbis Stoicos a Peripateticis, sed universa re et tota sententia dissidere? Ex quo, id quod omnes expetunt, beate vivendi ratio inveniri et comparari potest. Familiares nostros, credo, Sironem dicis et Philodemum, cum optimos viros, tum homines doctissimos.

Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur. Non enim, si omnia non sequebatur, idcirco non erat ortus illinc.

Bork: Illa sunt similia: hebes acies est cuipiam oculorum, corpore alius senescit;
Bork: Egone quaeris, inquit, quid sentiam?
Bork: Polycratem Samium felicem appellabant.
Quid iudicant sensus?: Tubulum fuisse, qua illum, cuius is condemnatus est rogatione, P.

Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus?
Hoc ne statuam quidem dicturam pater aiebat, si loqui posset.
Sed nimis multa.
Quem ad modum quis ambulet, sedeat, qui ductus oris, qui vultus in quoque sit?

Quid tibi, Torquate, quid huic Triario litterae, quid historiae cognitioque rerum, quid poetarum evolutio, quid tanta tot versuum memoria voluptatis affert?